Uitreiking juryprijzen

Uitreiking juryprijzen

Tijdens de Culturele Ronde heeft een driekoppige jury, bestaande uit Jelle de Gruyter (Grafisch Atelier Wageningen), Manja Mekking (Directeur bblthk Wageningen) en Dorien van de Laak (Directeur Junushoff Wageningen) alle kunstenaars. Een monsterklus, want er deden maar liefst 72 kunstenaars mee. 

De uitreiking van de juryprijs op 18 april in de bblthk was de afsluiting van een prachtige 2019-editie van de Culturele Ronde, waarin bijna 9.000 bezoeken werden afgelegd, een record.

De winnaar

Mary Janssen, voor het eerst deelnemer aan de Culturele Ronde, kreeg uit handen van cultuurwethouder Anne Janssen (geen familie) de eerste prijs van de jury.  Ze was een ontdekking voor alle drie de juryleden. Haar videowerk is het focuspunt. De thematiek is helder en actueel. Het draait allemaal om identiteit en het lichaam als drager daarvan. Het kan gaan over gender, het kan gaan over cultuur, maar altijd gaat het ook om transformatie. Identiteit is in transitie. Dat is zwaar maar tegelijk ook een opluchting. De vorm van het werk sluit naadloos bij het thema aan. Ze gebruikt het lichaam, dat van haarzelf en van vrienden of modellen, om haar verhaal te vertellen in heldere choreografieën. Ze neemt de performances  op op video en daarna gaat er een tweede choreografie overheen in de nabewerking en projectie van het materiaal. Het werk intrigeert, schuurt, is blikverruimend en geeft stof tot nadenken. En dat is precies wat kunst moet doen. Het maakt de jury ook nieuwsgierig naar een live performance van haar werk. Mary Janssen is voor de jury de winnaar van de Culturele Ronde 2019!

Hieronder de juryrapporten van de genomineerden:

Marcel Reulen

(tweede plaats)

Marcel Reulen noemt zichzelf, behalve grafisch vormgever, ook street artist en nam ons zondag vanuit Wageningen mee naar wereldsteden Parijs, Berlijn, Barcelona en the Big Apple… We zagen voor ons hoe hij daar korsten met vele lagen verweerde over elkaar geplakte affiches van de muren trekt. Munitie waar hij in zijn atelier in de krochten van steenfabriek de Bovenste Polder portretten, maskers, nieuwe kunst mee maakt. Met de werken brengt hij een ode aan zijn grote inspirators – niet de minsten, David Bowie, Andy Warhol. Hij plaatst ze in een wereld die hij letterlijk van de muren geschraapt heeft. Je herkent flarden geschiedenis, kunst, politiek. Marcel maakt een groot gebaar met materiaal van de straat en spiegelt zich aan mensen die de kunstwereld hebben gekanteld.

De jury ziet voor hem perspectief als kunstenaar – nationaal, internationaal zelfs, en wenst het hem dat succes van harte toe.

Birgit Pedersen en Ruud Verwaal

(derde plaats)

De hele jury was meteen weg van de combinaties van prikkelende haiku van de dichter en precieze beelden van de kunstenares. Hout, papier & poëzie. Fijn, mooi, breekbaar. Tekst en beeld grijpen in elkaar en worden samen méér. Birgit en Ruud werken organisch samen en voelen dat het goed is. Of soms ook niet, en dan wordt er door de een of de ander ingegrepen en tekst of beeld aangepast. De jury vindt het een mooie ontwikkeling dat de tekst steeds nauwer deel gaat uitmaken van het totaalbeeld. Eerst een los strookje met tekst, dan de tekst op de houten voet en later zelfs de tekst ín het beeld geschreven. Twee kunstenaars die elkaar inspireren en daar een vorm voor gevonden hebben, geweldig.

Johanna van Etten

Graag willen we als jury beginnen met een bijzondere eervolle vermelding, een postume eervolle vermelding voor Johanna van Etten. De bezoekers van de Culturele Ronde konden voor het eerst kennis maken met het werk van Johanna van Etten. Johanna, geboren in 1947, overleed in 2016 op 69-jarige leeftijd in Wageningen. Johanna was niet zo van de ‘exposure’ en deed nooit mee aan de Culturele Ronde. Haar echtgenoot heeft, nu ze er niet meer is, haar werk tentoongesteld als ode aan Johanna en haar kunstenaarschap. Johanna volgde de opleiding Textiele Vormgeving en maakte in haar leven een grote hoeveelheid textiele en tegelijk tactiele werken, in primaire kleuren. De jury was onder de indruk van de eenheid in het werk dat volgens een eigen minutieuze techniek gemaakt is en een monumentale uitstraling heeft. De liefdevolle presentatie gaf een prachtig totaalbeeld en ontroerde.

Salman Ezzammoury

De in Marokko geboren Nederlandse wereldburger Salman Ezzammouryis in alle opzichten een reiziger. Zowel lijfelijk, als hij een artist in residence in IJsland mag zijn, als virtueel want na Marlou Kursten lijkt er geen kunstenaar in de buurt zó actief in de social media. Hij maakt en plukt beelden uit verre en minder verre landen en eigent ze zich toe, gaat ermee aan de slag, aan de haal zelfs. Zijn werken hebben fotografie als uitgangspunt; hij schildert, zeefdrukt en gebruikt verschillende technieken uit de beeldende kunst om er vervolgens beeldende poëzie van te maken.

Anja van Rennes

Anja van Rennes schildert herkenbare Wageningse taferelen: stadsgezichten, maar dan als zou Wageningen in de VS liggen. Nieuw de bijna obligate uiterwaarden maar een bezinestation, een flatgebouw, de winkelstraat. Werelds, spannend, als locaties voor een ‘film noir’. Een nieuwe kijk op onze vertrouwde stad.

Yvonne van Woggelum

Yvonne van Woggelum is onlosmakelijk verbonden met haar grote magisch-realistische groepsportretten. En dan bam!, krijg je ineens landschapsminiatuurtjes voorgeschoteld. Monotypes, etsjes met één drukgang. Verrassend (ze zijn nog niet eens te zien op haar website), prachtig en in een evenzo prachtige pop-upkast verleidelijk uitgestald. Zo kun je, kleinbehuisd of geen muur meer over, toch een echte Van Woggelum thuis hebben hangen!

Erica Welling

Mr. Erica Welling zoekt in het werken als kunstenaar een tegenhanger voor haar werk als advocaat.

Zoeken, voelen, filosoferen tegenover weten, betogen, aantonen.

Haar werk en de tijdelijke galerie in haar woning aan de Niemeijerstraat maakt indruk door een presence een aanwezigheid die aansluit bij Erica de mens en ongetwijfeld Erica de meester: helder en geordend. Het zijn kleurrijke, vaak intrigerende typografische studies die telkens het kunstpubliek dwingen zelf aan het werk te gaan. Soms alleen met de ogen, soms ook met de oren. Je moet opnieuw leren kijken: je wéét niet wat je ziet, je moet het voelen.

Netty Kordes

De jury werd in het atelier van Netty Kordes overweldigd met een presentatie van waterlandschappen, keramische objecten, papier, verzamelingen lijsten, die allemaal de indruk wekken architectonisch ontworpen te zijn voor een andere wereld. De juryleden waren erg gecharmeerd van haar vogelhuizen; hoekige ruimtelijke bouwwerken in aardewerk. Kleine verrassingen in het landschap.

Deel dit bericht