De Vensterbank
Paul Lemmens is een beetje verlegen met mijn verzoek om een persoonlijk interview, want hij wil liever vertellen over de groep amateurschilders van de Vensterbank die hij vertegenwoordigt. De Vensterbank staat voor ongeveer twintig enthousiaste schilders die elke week bij elkaar komen om zich uit te leven op verf en doek. Of, in het geval van Paul, op hout, jute, foto’s, karton, gaas, kortom alles wat er maar voorhanden is.
T Venster en de Voedselbank
De groep komt al jaren bij elkaar, eerst als cursusgroep bij ’t Venster, maar toen dat werd opgeheven als zelfstandige groep boven de Voedselbank, vandaar de samentrekking tot Vensterbank. De deelnemers zijn tussen de dertig en de vierentachtig jaar, en oud en jong stimuleert en helpt elkaar. Want je kunt natuurlijk prima thuis schilderen, maar in een groep is het toch gezelliger en inspirerender. Iedereen kan zijn of haar werk voorleggen aan de andere groepsleden en vragen om feedback. Dat vergt enige openheid en subtiliteit, maar die is er volgens Paul dan ook. De groep hanteert geen kwaliteitseisen voor nieuwe leden. Iedereen kan zich aansluiten, en al doende blijkt wel of het een beetje klikt. De groep heeft de docent van ’t Venster ‘meegenomen’ naar de Vensterbank. Hij geeft desgewenst opdrachten, maar iedereen is vrij om zijn eigen gang te gaan en te doen waar hij zelf zin heeft. Exposeren doen ze mondjesmaat. Is het wel goed genoeg? Er doen ook professionele kunstenaars mee aan die Culturele Ronde, wie zijn wij om ons werk daar naast te hangen? En hemeltje, ook nog verkopen? Wat moet zo’n doek van mij dan kosten? Vragen en twijfels te over, maar ook dit jaar gaan ze er weer voor.
Maar dan toch nog even over dat gereedschap van Paul.
Omdat hij met veel verschillende materialen werkt, zijn zijn vingers eigenlijk zijn belangrijkste gereedschap. Er wordt gekneed, getrokken, gesmeerd, gescheurd en gevormd. En hij gebruikt messen en lijm. O ja, en zo’n lekkere verfroller, waarmee hij grote vlakken kan inkleuren zodat het een beetje opschiet. Vroeger olieverf, maar nu acryl, omdat het snel droogt en hij lekker door kan werken op zijn houten paneel van 1,5 bij 6 meter. Kijk, dat zijn de serieuzere afmetingen. Al doende ontstaat er iets, en het resultaat van zijn werk verrast hem zelf ook nog regelmatig. Lekker bezig, die Paul. Na een loopbaan als leerkracht kan hij zich nu helemaal wijden aan zijn kunst.
Lees meer over Paul Lemmens en de Vensterbank bij CR 2024.
Zie de hele serie berichten over het favoriete gereedschap van
